Reklama, informacja.
Warszawska strona, o warszawskich  ulicach, zabytkach, firmach, sklepach, restauracjach, galeriach i warszawskich ciekawostkach.

abc.warszawa@gmail.com      abc@warszawska.info


501 153 348

Autorska Bibliografia Ciekawostki

Firma

Reklama - Cennik

Spis ulic

 

    Rynek 31

Rynek Rynek 31, hip. 48, kamienica Plumhoffowska, Pod Św. Anną (Rzepczyńska, Kazubowska, Pod Św. Markiem, co najmniej od pierwszej połowy XIX wieku nazywana niesłusznie kamienicą Książąt Mazowieckich). Narożna z ul. Wąski Dunaj. Zachowane liczne elementy architektoniczne znaczące rozwój budynku od w. XV.
W 1440 wzmiankowany dom drewniany braci Rafaela Suchopędka i Wawrzyńca, kuśnierza, od 1462 ich spadkobiercy Ezechiela (Czechiela, Zachiela, Zachelisa), kuśnierza. Kamienica wzniesiona przed 1466; wówczas jednotraktowa (obejmująca obecne dwa przednie trakty), podpiwniczona, trzykondygnacjowa z przyziemiem znacznie wyższym od obecnego i niskimi piętrami (przynajmniej drugim, może magazynowym). Z tego czasu zachowane fragmenty ścian piwnicznych i zewnętrzna ściana boczna z wnękami (od ul. Wąski Dunaj). Od 1467 w rękach Macieja Rzepki, zapewne przez tę rodzinę rozbudowana o tylny trakt mieszczący izbę i przechód na podwórze (zachowane ściany: tylna i zewnętrzna od ul. Wąski Dunaj). Od końca XV wieku w posiadaniu burmistrzowskiej rodziny Kazubów, przez których w początkach XVI w. gruntownie przebudowana, prawdopodobnie w kilku etapach (umieszczona niegdyś nad wejściem data 1535 mogła oznaczać zakończenie prac). Kamienica w latach 1556-1630 należała do Szałapskich (Sczalapskich), m.i. Adama, złotnika i Jana, pisarza kancelarii królewskiej, po 1581 zapewne remontowana.
W latach 1635-1637 gruntownie przebudowana przez ówczesnego właściciela Henryka Plumhoffa, kupca, burmistrza; zmieniono wówczas wysokości kondygnacji (zachowane do dziś), w przyziemiu wydzielono sień, w ścianę której wmontowano oba portale, wykonano stiukową dekorację wielkiego sklepu w przyziemiu (nie zachowana), elewacjom nadano nowy wystrój (portal, obramienia okien, dekoracja sgraffitowa, attyka, wykusz w elewacji bocznej). Od 1645 własność Dawida Mintzera, serwitora królewskiego, następnie: Dawida Zappio, burmistrza (z nim zapewne wiązać można modyfikację fasady, na której umieszczono, dziś nie istniejącą, płaskorzeźbę św. Marka z lwem). Od 1699 Winklerów, ok. 1732 Drewników (Drewnikowskich), 1741-ok. 1780 Jordana Kostrzewskiego, dra medycyny (1766 mieściła się tu pierwsza warszawska traktiernia Quellusa). Ok. 1784-1819 burmistrzowskiej rodziny Lobertów (Wojciecha, Jana, Karola), wówczas być może remontowana (po 1790). 1834 gruntownie przebudowana przez ówczesnych (1821-73) właścicieli Marię i Franciszka Tietzów (Tyców): zmieniono podziały wnętrz, dobudowano przy elewacji tylnej klatkę schodową (wspólną z kamienicą tylną, ul. Piwna nr 48), przesłoniętą od Wąskiego Dunaju murem parawanowym z prześwitami, częściowo pozbawiono elewacje detalu i zlikwidowano attykę. Następni właściciele m.i.: 1887 Franciszek Strycharzewski, ok. 1907-13 Salomon Zond.
W roku 1913 kamienica wykupiona, ze składek społecznych, z rąk prywatnych i przekazana na rzecz Towarzystwa Miłośników Historii. Z jego inicjatywy, po szczegółowych badaniach, konserwowana 1913-1915 przez Władysława Marconiego i Jarosława Wojciechowskiego; odsłonięto relikty gotyckie, częściowo zrekonstruowano attykę, przywrócono niektóre detale z przebudowy 1635-7. Po zniszczeniach 1944 zachowane: piwnice, w większości fasada, elewacja boczna i sklepienia parteru. Po zabezpieczeniu 1947-9 odbudowana 1948-53 wg proj. Jana Grudzińskiego, z zachowaniem ocalałych elementów, nowo projektowaną elewację tylną i wnętrzami, na parterze nawiązującymi do stanu sprzed 1944. - Czterokondygnacjowa, trzytraktowa (na wyższych kondygnacjach połączona z kamienicą nr 29). Piwnice w trzech poziomach (z najniższego wejście do d. studni, zob. ul. Piwna nr 48).
Fasada późnorenesansowa z elementami gotyckimi, trzyosiowa. W przyziemiu, po lewej, kamienny portal późnorenesansowy. Obok portalu zamurowany otwór piwniczny w kamiennym obramieniu; po prawej duże okno zamknięte odcinkowe, nad nim fragmenty ceglanych ostrołukowych blend profilowanych, z początków XVI wieku. Wyższe kondygnacje podzielone fryzami sgraffitowymi, 1635-1637 (częściowo rekonstruowanymi), przechodzącymi na elewację boczną, o motywach wici roślinnej, głów kobiecych, ptaków. W narożniku pn.-wsch. skarpa, nad którą na piętrze, w płytkiej niszy kamienna figura św. Anny Samotrzeć , późnogotycka z pierwszej połowy XVI wieku. Na poziomie I i częściowo II p. odsłonięty gotycki mur ceglany, w części wsch. z pięcioma smukłymi oprofilowanymi wnękami ostrołukowymi ok. poł. w. XV.
Kamienica pieknie odrestaurowana.

www.123noclegi.info

www.gdzie-nocleg.pl

www.stare-miasto.com

www.wiejskie-wakacje.pl

www.123noclegi.pl

  Copyright © 2009-2019 M. Lewandowski firma LEWMARK