|
Nowomiejska nr 1, hip.
179, kamienica Pod Syreną, kamienica Miejska, narożna
ul. Wąski Dunaj. Pierwotnie działka miejska, na której
w. XV-XVI mieściły się: postrzygalnia, kramy rzeźnicze i
piekarskie (restaurowane 1561 za szafarstwa Filipa
Szlichtinga) oraz dom miejski wzmiankowany 1537,
wydzierżawiony postrzygaczowi.
Przed 1655 wzniesiona
kamienica miejska (1659 nieskończona, restaurowana
1675-80), która zajęła część szerokości ul. Wąski
Dunaj. W 1743 dwukondygnacjowa, czteroosiowa, z
takąż oficyną wzdłuż Wąskiego Dunaju. Ok. 1780
gruntownie przebudowana i podwyższona do czterech
kondygnacji.
1790 określana jako płytka, z dwiema oficynami
przedzielonymi wąskim podwórzem; na elewacji frontowej
miała płaskorzeźbę przedstawiającą herb miasta - syrenę
na tarczy. U schyłku życia mieszkał tu prezydent Starej
Warszawy Jan Dekert (zm. 1790). Przed 1819 niszczejącą
kamienicę puszczono w dzierżawę wieczystą; z czasem
stała się własnością prywatną. 1811 mieściła drukarnię,
w w. XIX szynk staromiejski.
Po zniszczeniu 1944 zachowane mury do I p. i częściowo
sklepienia parteru. Odbudowana 1953-54 wg proj.
Stanisława Żaryna wg stanu sprzed 1944 zachowującego
układ parteru z połowy w. XVII i fasadę z czasu
rozbudowy z ok. 1780 (rekonstrukcja rzeźb dokładna);
wyburzono oficynę sąsiadującą z kamienicą nr 3,
powiększono oficynę od Wąskiego Dunaju (nr 2) o zabudowę
dawnego podwórza. |